این چند روز

سلام دردونه مامان

سلام عرشیای مامان

میدونی که پسر آسمانیه مامانی تو قربونت برم

الان درست ١٣ روزه که من شما رو پیش عزیز جون تنها میذارم و میام سر کار امیدوارم تا حالا به این وضع عادت کرده باشی ولی منکه هنوز عادت نکردم و دلم برات تنگ میشه همش دلم میخاد رئیسو و اداره رو بپیچونم و هر چی زودتر بیام پیش شما ولی خب بعضی روزا هم نمیشه دیگه مجبورم منتظر بشینم تا ساعت کاریم تموم بشه .

هنوز شما نمیتونی چهار دست و پا و یا حتی سینه خیز بری خیلی دلم میخاد هر چی زودتر راه بیافتی ولی خب مثل اینکه این روروئک باعث شده شما نتونی این کارا رو یاد بگیری ولی تو روروئک خوب میتونی خودتو بکشی جلو و قدم برداری.

از غذاهای کمکی که بهت میدم حریره بادوم و آبگوشت ساده هست که عزیز جون زحمتشو میکشن و برات درست میکنن دستشون درد نکنه .

پسرم بزرگ شدی باید حسابی هوای عزیز جون رو داشته باشی خیلی برات زحمت میکشن اینا رو مینویسم تا وقتی بزرگ شدی و وبلاگت رو خوندی بدونی که چقدر عزیز جونت برات زحمت کشیدن و حتی بهتر از من ازت مواظبت کردن .